Teerspieël

Die son se geelsap lek vinnig teen die oggend uit
en ingekleur en aangetrek borrel ons lywe die dag in
terwyl die wind ver bo tussen vliegtuie krap
en skaamteloos begin druk aan die oggendvog

ons vibreer teen minuutwysers van die dag
en wolke sluip toenemend in getalle nader
sodat die skerp voldaanheid van die son vedof
terwyl ons besig is om bomenslike pligte te vermag

later jaag die reën ons kakkerlak gewys
voor strome water en weerlig uit
as dit donderend versadig verbyskuif oor die rant

warm strate trek diep teue van hul stoomsigare
en blaas dit deur ons voete uit
tot ons later stadig soos padda-oë breek
deur skif op die oppervlak van ‘n opgeloste dag
in kroeë en restaurante
om die middag se tempo af te sluit.

Na alles, in die aand as ons oor die pad stap
vanaf die laaste glas wyn of bier
dan reflekteer ons teerheid op teer
in plasse water langs die straat
wat die laat middagreën daar agterlaat.

01:20

Seisoene van water

’n Wolkskip swenk op
en sy reënkiel ploeg
diep sooie uit rooi hoëveld grond,
slaan sy blitsende ankers drywend
roekeloos tussen die plakkerskamp se kinders rond

staaldruppels gly op die snelweë af
na geïrriteerde potte wat kletter in beswete kombuise
almal skarrel opgewonde uit in die donker
agter wasem wat steier teen die kroeg se ruite.

Deur al die seisoene van water
deur grasvelde van gruis en tussen bome van glas
bly jy steeds witmistig, net ‘n halwe asem ver,
voor al die plekke waaraan my vingerpunte tas.

19:43

 

Verlangnag

Ek droom van jou

jou fluister sluip in straatteergruis
jou oë drup dou teen straatlamppale.

Selfs jou ritsels in ‘n blaar
skuif stil en skerp deur nagverhale

en as ek omkyk
draai jy jou rug

en gooi die maan wit skadustrale
oor koue gras van jou gesig.

05:11

Komiekstrip

‘n Blou visnet van are bult om my lyf soos ek beur
my hakke ploeg diep slote en slaan dan vas
deur dun skerwe en splinters van die aanloopbaan se teer.
Ek het ‘n vliegtuig wat opstyg met twee rubberbande om sy vlerke gehaak
en rem nou so hard as ek kan om sy wegvlug te keer.

Ek beur en beur en die vlieenier wat wil wegkom probeer
met motore wat huil en skree in hul laaste krag
tot die rubber wit barste kry soos dit tot op die verste rek,
die twee bande gly dan van die vlerke af
sodat die vliegtuig loswieg en wegvlieg

met jou daarop.

Ek val agteroor en stamp my kop hard op die teer.
Die noodvoertuie arriveer,
ry my weg na ‘n steriele wit saal wat ruik na ontsmettingsmiddels en Germolene.

Toe ek wakker word buig die psigiater en die saalsuster oor my neer
“Wees rustig, ons het jou ingespuit teen die nagmerries en om jou te kalmeer”

Ek lê terug en kyk na die TV bo my bed vir die dag se nuus
die jong nuusleser trek sy skouers reg en verkondig dan die hoofberig:
“’n Mal man van die weste hou ‘n straalvliegtuig met twee trekkerbande terug.”